- Ընդգծի՛ր այն բառերը, որոնց մեջ կա քար արմատը:
Պայքար, կայծքար, որձաքար, քարտեզ, քարատակ, քարբ, Պորտաքար, քարտուղար, նախշքար, երկնաքար, քանքար:
- Ո՞րն է ավելորդ:
Պատշար, դարբին, բրուտ, ատաղձ, մատռվակ, հյուսն, քարտաշ, որմնադիր
- Ո՞ր հատուկ անունը օրինաչափությանը չի ենթարկվում:
Տրդատ, Արա, Գևորգ, Աննա, Շավարշ, Ալիսա, Նվարդ, Մարիամ:
- Ո՞ր բառերն օրինաչափությանը չեն ենթարկվում:
Լեռնցի, փաստացի, արևելցի, հարևանցի, հարավցի, թռուցի, բազմաբերդցի, գերազանցի, ուռուտցի:
- Ինչպե՞ս ենք անվանում, ընտրիր յուրաքանչյուրին համապատասխան անունը:
Սպիտակ ձիուն – Ճերմակ
Շիկակարմիր ձիուն – աշխետ
Թխակարմրին – շառատ
Մոխրագույնին – մողոշիկ
Սև ու ճերմակավունին – ճանճկեն
Ասպարափայլին – պաշո
Ճերմակ, աշխետ, շառատ, մողոշիկ, պաշո, ճանճկեն:
- Տրվածներից որո՞նք, ավելանալով խոսք բառին, չեն արտահայտի փոխաբերական իմաստ:
Ծանր, կեղտոտ, կիսատ, մահացու, ուրախ, կցկտուր, տեղին, թթու:
- Քանի՞ հնչյունափոխված բառ կա նախադասության մեջ:
Առվի եզրին կանգնած՝ նա հանկարծ նկատեց դստեր՝ ջրերի վրայով վազող կարմրավուն ծաղկազարդ գլխաշորը:
- Հ. Թումանյանի հետևյալ ասույթներից ու թևավոր խոսքերից ո՞րը ո՞ր բացատրությանն է համապատասխանում: Նշի´ր նաև, թե որ ստեղծագործությունից է:
«Էս սարն իմն է», «Մեր ապրուստն ինչ է՝ մի կտոր չոր հաց, էն էլ հրե՜ն հա՝ երկնքից կախված» «Պսակեցին Մարոյին, տվին չոբան Կարոյին», «Բալը թանկ է», «Բանը հասավ դիվանբաշուն», «Տանը վե´ր ընկիր՝ իլիկ պտտիր», «Է՜յ, գիտի օրեր, որտեղ եք կորել»
Ավելորդ շռայլություն չցուցադրելու համար – Բալը թանկ է
Դեռահաս աղջկան կայացած տղամարդու հետ ամուսնանալիս – Պսակեցին Մարոյին, տվին չոբան Կարոյին
Գործը դատարան հասնելու դեպքում – Բանը հասավ դիվանբաշուն
Տղամարդու արժանապատվությունը վիրավորելիս – Տանը վե´ր ընկիր՝ իլիկ պտտիր
Աղքատ մարդու վաղվա օրվա անորոշությունը շեշտելիս – Մեր ապրուստն ինչ է՝ մի կտոր չոր հաց, էն էլ հրե՜ն հա՝ երկնքից կախված
Անցյալի քաղցր հուշեր հիշելիս – Է՜յ, գիտի օրեր, որտեղ եք կորել
Հանրային սեփականությանը տիրանալու դեպքում – Էս սարն իմն է
- Կարդա´ Թումանյանի «Մարոն» պոեմը և առանձնացրո՛ւ օրհնանքները:
Տաշտներըդ լի հաց լինի,
Դուռներըդ միշտ բաց լինի․
― Ջաղացիդ միշտ հերթ լինի,
Մեջքըդ ամուր բերդ լինի․․․
- Լրացրո՛ւ Թումանյանի քառյակի բաց թողնված բառերը:
Տիեզերքում աստվածային մի ճամփորդ է իմ հոգին.
Երկրից անցվոր, երկրի փառքին անհաղորդ է իմ հոգին.
Հեռացել է ու վերացել մինչ աստղերը հեռավոր
Վար մնացած մարդու համար արդեն խորթ է իմ հոգին: